روایت امروز از شهر دیروز

اگر قائل به ارتباط بین این دو هستید، این صفحه را دنبال کنید تا مصادیقی از این ارتباط را در آن بیابید و اگر ارتباطی بین این دو نمی بینید این صفحه را دنبال کنید تا ببینید! ادبیات فارسی، راز سر به مهر تمدن ایران است؛ گنجینه ای سرشار، محصول فهم پیشینیان از تاریخ، طبیعت و انسان؛ منبع ناشناخته اسرار فرهنگ و هنر ایرانیان،که اگر گشوده شود، به کار همة صنوف امروزی خواهد آمد. هنرمندان، معماران و حرفه مندان شهر در صف اول کام جویان گوهر ادبیات ایران خواهند بود. چه شد که شهرها و معماری ما این گونه پدید آمد؟ پاسخ آن را باید در هزارتوی ادبیات فارسی جست. در عصر حاضر، علی رغم تخصصی شدن حرفه ها، متخصصان فضا، منظر و مکان از درک چیستی شهر و معماری در جهان قدیم عاجز مانده اند. اصطرلاب اسرار ادبیات فارسی در دست ادیبانی است که باید به طور هدفمند و برنامه ریزی شده آسمان بلند آن را رصد کنند تا دستاوردهایی برای خیل نیازهای زندگی امروز و صنوف مختلف آن بیابند. انجام این مهم به گروهی از جوانان رشته ادبیات فارسی متشکل از : آرش پوراکبر، الهه موسویان، رضا سلیمانیان، محدثه خسروی، مریم مقدس برهان، سپرده شده تا در هر شماره، روایتی از گنجینه ادب فارسی در حوزه های مکان و فضا، شهر و معماری و محیط و منظر را تقدیم دنیای پرهیاهو و پرشتاب مدرن کنند؛ شاید تأملی را برانگیزاند.  در نخستین گام، سفرنامة ناصر خسرو، که منبع ارزشمند ادبی ایران است و حاوی روایت هایی از فضاهای گذشته و آدم هایی که آن ها را ساخته بود، موردتوجه قرار گرفت. دو روایت از شهر بصره، از زبان امروزی ها، که ذهنشان دیگرگون است، بازخوانی روایت ناصر خسرو است  از آن شهر. اگر بدانیم که شهر، کالبد نیست، این روایت ها و نسبت آن ها با آن چه ناصرخسرو دیده و تعریف کرده مفهوم شهر را بهتر روشن می سازد.